Εύβοια: Γεμάτη άγνωστες προκλήσεις...

Ατέλειωτες αμμουδιές, βουνά απόκρημνα και εύφοροι κάμποι δημιουργούν μια γεμάτη αντιθέσεις ποικιλία τοπίων που σε καλούν να τα ανακαλύψεις

Περνάμε λοιπόν απέναντι, ψηλά από το ρεύμα του Ευρίπου, αφού το σύγχρονο διαμάντι της μηχανικής, η μετέωρη από τις μεταλλικές αρτάνες γέφυρα, έχει υποσκελίσει τη γραφικότητα της παλιάς «συρταρωτής». Η πόλη της Χαλκίδας είναι πλέον ένα μεγάλο αστικό κέντρο με δορυφορικές βιομηχανικές μονάδες και αξιοσημείωτα περίχωρα.

Πέρα λοιπόν από τα παλιρροϊκά ρεύματα και τα τερτίπια της Σελήνης, υπάρχει ένας τόπος που πανεύκολα προσομοιάζει με γεωφυσικό δειγματολόγιο.

Αμμουδιές ατέλειωτες, βουνά απόκρημνα, κάμποι καρπεροί και μια ανθρώπινη πορεία στο πέρασμα των χρόνων, εντυπωσιακά δημιουργική.

Η Εύβοια είναι ένα νησί με ιδιαιτερότητα ηπειρωτικής γης. Εχει δηλαδή μορφολογικά χαρακτηριστικά και κλιματικά στοιχεία που την πλουτίζουν με ξέχωρες μορφές ζωής και υπέροχα τοπία. Σε διαδρομές γνωστές και άγνωστες, αφού οι μπουλντόζες χαράζουν διαδρομές που μέχρι χθες ήταν ανύπαρκτες...

Στο ορεινό κεφαλοχώρι της Πάνω Στενής
Το χωριό της Πάνω Στενής έχει ζωή, έχει κίνηση, έχει φήμη και βέβαια κάποιο παραδοσιακό χρώμα. Μπορεί οι απαιτητικοί παλαιοί επισκέπτες να έχουν γεμάτη την ανάμνηση από ένα ανόθευτο ορεινό κεφαλοχώρι, με έκδηλη την αγνότητα των ορεσίβιων χαρακτήρων και των προϊόντων της γης τους, αλλά τι να κάνουμε; Οι καιροί αλλάζουν και τα κούλουμα πλέον δεν γιορτάζονται στα μποστάνια της Αθήνας, πέρα στους Αμπελόκηπους και τα Πατήσια...

Ο τόπος είναι γεμάτος από πεύκα, έλατα και καστανιές. Στη σκιερή ρεματιά ο υδάτινος μονόδρομος παίζει με το φως, η βλάστηση οργιάζει και οι υπαίθριοι πάγκοι προβάλλουν τα γηγενή καλούδια. Κάστανα, σύκα, ρίγανη, χόρτα του βουνού και τσάι επιθυμούν να «μεταναστεύσουν» σε τόπους πολυπληθείς και τσιμεντένιους...

Ντόπια προϊόντα
Οι ονομαστές ψησταριές της Πάνω Στενής απαιτούν υπομονή και συγκαταβατικότητα για τους χρόνους εξυπηρέτησης, αν τύχει και βρεθούμε εδώ κάποιο ηλιόλουστο Σαββατοκύριακο.

Ο λόγος δεν είναι κάποιες τυχόν υποψίες για βραδυκίνητα γκαρσόνια, αλλά τα πεντανόστιμα ψητά στα κάρβουνα, όπως το κοντοσούβλι και το επίσης παραδοσιακό κοκορέτσι.

Τα τυριά σίγουρα δεν προέρχονται από υποδειγματικά τυροκομεία της Γιουτλάνδης, αλλά από τις στάνες των τσελιγκάδων της Δίρφης και του Ξεροβουνίου.

Και βέβαια για τους γαστριμαργικά σπάταλους και απείθαρχους, έπειτα από τόσο αλατοπίπερο και τόση λεμονάτη γεύση δεν χρειάζεται και πολύ να ψάξει κάποιος για το γλυκό επιδόρπιο, που δεν είναι άλλο από το γιαούρτι με το καρυδόμελο.

Στην κορυφή της «δύσκολης» Δίρφης

Ο γεμάτος έλατα όγκος των 1.743 μέτρων είναι η χαρά των ορειβατών, αλλά θέλει και μεγάλη προσοχή, γιατί οι ευμετάβλητες καιρικές συνθήκες προκαλούν πολλά ατυχήματα

Για μας στόχος και πόλος έλξης είναι η κορυφή της, το ψηλότερο βουνό της, η «δύσκολη» Δίρφη. Ενας μεγάλος ορεινός όγκος, συμμετρική η μορφή του και το κολουροκωνικό σχήμα του κάτι να θυμίζει. Κατάλευκο στο χειμωνιάτικο φως φαντάζει σαν παγωμένο ηφαίστειο και συχνά οι ορειβάτες το αποκαλούν ελληνικό Φούτζι Γιάμα και η οικογένεια των κρατήρων, εκεί ψηλά στα 1.743 μέτρα επάνω από το Αιγαίο, απλώς το επιβεβαιώνει μορφολογικά και όχι ουσιαστικά, αφού τα πυριγενή πετρώματα απουσιάζουν παντελώς...

Τις υπόλοιπες εποχές ο γκριζόλευκος γίγαντας μας προσκαλεί να τον επισκεφτούμε και να δούμε και την πανσέληνο στα πόδια μας! Για όσους βιαστούν να μας κατηγορήσουν για υπερβολικούς ή ελαφρόμυαλους, απλώς να τους τονίσουμε ότι το φεγγάρι αναδύεται μέσα από τα νερά του Αιγαίου και κάτω από το οριζόντιο επίπεδο αναφοράς που ορίζουμε εμείς στην κορυφή!

Για ν ανέβουμε, λοιπόν, στη Δίρφη, αφού φτάσουμε στη Στενή, συνεχίζουμε τον ασφαλτόδρομο για Στρόπωνες και Λάμαρη. Ακριβώς στον αυχένα ανάμεσα στ αντικριστά βουνά, η πινακίδα σημαδεύει τη θέση Λειρί σε υψόμετρο 1.120 μέτρων, όπου και το συμπαθητικό καταφύγιο του Ορειβατικού Συλλόγου Χαλκίδας.

Ο κύριος όγκος της Δίρφης υψώνεται εμπρός μας και ολόκληρη η περιοχή λειτουργεί επιβλητικά σαν ένας εξώστης στο Αιγαίο.

Το βουνό είναι ιδιαίτερα «πονηρό», αφού υψώνεται ως μοναδικό εμπόδιο στους βορειοανατολικούς ανέμους του Αρχιπελάγους. Τα ατυχήματα είναι αρκετά και αιτία είναι οι ευμετάβλητες καιρικές συνθήκες και φυσικά οι ανθρώπινες υπερεκτιμήσεις οποιασδήποτε κατάστασης...

Για τους έμπειρους ορειβάτες το σηματοδοτημένο μονοπάτι οδηγεί στην κορυφή Δέλφι σε δυόμισι ώρες. Από δε το καταφύγιο η ανάβαση στο απέναντι Ξεροβούνι απαιτεί πορεία τριών ωρών και η ποικιλομορφία του ανάγλυφου είναι αρκετά επικίνδυνη.

Αξίζει να δείτε

* Στενό του Ευρίπου: Μοναδικό σημείο για παρατήρηση της παλίρροιας.
* Αρχαία Ερέτρια: Ερείπια από πολυτελείς κατοικίες, το θέατρο και το ιερό του Δαφνηφόρου Απόλλωνα.
* Δρακόσπιτο: Στην κορυφή της Οχης, εξαιρετικό πελασγικό κτίσμα αφιερωμένο στην Ηρα.
* Κάστρο Κλεισούρας: Δημιούργημα των Φράγκων τον 13ο αιώνα κοντά στο Προκόπι, έλεγχε την οδό για τη Β. Εύβοια.
* Δίρφη: Το καταφύγιο στο Λειρί, επάνω από τη Στενή, όπου και η αφετηρία για την κατάκτηση της κορυφής Δέλφι.
* Πύργος του Δροσίνη: Το παραδοσιακό κτίσμα του ποιητή στις Γούβες, που λειτουργεί ως λαογραφικό μουσείο.
* Χιλιαδού: Κλασική παραλία για ερημίτες, κατασκηνωτές και αναρριχητές θαλάσσιων βράχων.
* Φαράγγι Καλλιανών: Κλιμακωτές «πισίνες» που κατεβαίνουν από την ανατολική πλευρά της Οχης σε πυκνή βλάστηση.
* Κάβο Ντόρο: Το άγριο ακρωτήριο στο νοτιότερο σημείο της Εύβοιας και ο φάρος.
* Πεταλιοί: Σύμπλεγμα νησιών που προσφέρονται για βόλτα με μικρό ταχύπλοο.

Χρήσιμα τηλέφωνα

* Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ευβοίας: 22210-22998
* Τουριστική Αστυνομία Χαλκίδας: 22210-77777
* Αστυνομικό Τμήμα Αιδηψού: 22260-22456
* Αστυνομικό Τμήμα Κύμης: 22220-22555
* Νοσοκομείο Χαλκίδας: 22210-21901
* Νοσοκομείο Κύμης: 22220-22332
* Νομαρχιακό Νοσοκομείο Καρύστου: 22240-24001
* Λιμενικός Σταθμός Αρκίτσας: 22330-91290
* Λιμεναρχείο Ραφήνας: 22940- 28888
* Λιμεναρχείο Αγ. Μαρίνας: 22940-63491
* Λιμεναρχείο Μαρμαρίου: 22240-31222
* Λιμεναρχείο Ν. Στύρων: 22240-51266
* Λιμεναρχείο Καρύστου: 22240-22227
* Λιμεναρχείο Ερέτριας: 22290-62201

Πού θα φάτε

* Η Εύβοια ολόκληρη είναι ατελείωτη σε ομορφιές και σε γεύσεις και εμείς θα περιοριστούμε δειγματοληπτικά στην επαρχία Καρυστίας. Η τοπική κουζίνα είναι οπωσδήποτε αρκετά ενδιαφέρουσα. Δοκιμάστε κοκκινιστό κόκορα με κουρκουμπίνες, είδος χειροποίητου ζυμαρικού και σπιτική χορτόπιτα με τυρί στο ταψί. Το ντόπιο αλμυρό τουλουμοτύρι είναι εξαιρετικός μεζές για το ούζο και φυσικά δεν ξεχνάμε και τα χταποδάκια.
* Ολα τα εστιατόρια και οι ταβέρνες στην Κάρυστο ψήνουν νοστιμότατα παϊδάκια από καρυστινά αρνοκάτσικα και έχουν μεγάλη ποικιλία στα μαγειρευτά. Σε μερικά από αυτά σερβίρονται ντόπια λουκάνικα και ζυμωτό ψωμί.
* Γευθείτε τα γλυκά ταψιού, το αμυγδαλωτό, το τοπικό παστέλι και τα χειροποίητα γλυκά του κουταλιού.

«Κάδρα» απίστευτης ομορφιάς...

Από την αριστοκρατική Αιδηψό περνώντας από μια σειρά γραφικά χωριουδάκια συναντάτε τον Αγιο Ιωάννη τον Ρώσο, το Πήλι και τέλος την πανέμορφη παραλία του Λιμνιώνα

Η Εύβοια στα βόρεια άκρα της κοσμείται από την ανεκτίμητη σε αριστοκρατική προσωπικότητα Αιδηψό. Υδροθεραπευτήρια και εστίες σωματικής και ψυχικής αναζωογόνησης, όπου η αρχαία υπεργνώση ήταν παρούσα εδώ και χιλιετίες...

Πιο πέρα ο Αγιόκαμπος, ο δίαυλος των Ωρεών και η διοικητική βαρύτητα της Ιστιαίας. Πευκί, και στις Γούβες ο Πύργος του ποιητή Δροσίνη σφραγίζει το τοπίο, ενώ ο καταπληκτικός ορεινός δρόμος προς τα Βασιλικά πλημμυρίζει από φοβερά κάδρα ανάμεσα σε πεύκα και θάλασσα.

Ελληνικά, Παπάδες, Αγία Αννα, μια απίστευτης ομορφιάς Ελλάδα με το ανάγλυφο του παζλ να συμπληρώνουν οι Σποράδες, το Πήλιο και η Δίρφη προς τον νότο. Στα μέσα της διαδρομής Μαντούδι - Προκόπι και ανατολικά ακριβώς απέναντι στο εκκλησάκι δίπλα στον δρόμο, που λέγεται Κοίμηση της Θεοτόκου, ο χωματόδρομος περνάει το ποτάμι και πηγαίνει προς στις εγκαταλειμμένες εγκαταστάσεις των μεταλλείων. Μια απίθανη λίμνη με πολύ καθαρό νερό και πολύ βάθος είναι πλούτος υδροληψίας και βέβαια όαση για τα πουλιά.

Στη συνέχεια ο δρόμος σε μεγάλο μήκος του ακολουθεί δίπλα στο ποτάμι, που μπορεί τα νερά του να είναι ρηχά, όμως η πολύ πυκνή βλάστηση από πλατάνια και άλλα υδρόφιλα δημιουργεί ένα εξαιρετικό σκηνικό.

Ξύλινα κτίσματα
Στην εκκλησία του Αγίου Γιάννη του Ρώσου, ο χώρος πλαισιώνεται από αλυσίδα ξύλινων κτισμάτων, που όμως το μωσαϊκό των ειδών που εμπορεύονται τα ξύλινα κιόσκια μάλλον δεν σέβεται τον χώρο...

Αφήνουμε τώρα τον κύριο δρόμο που πηγαίνει για Χαλκίδα και στρίβουμε αριστερά για Πήλι μέσα από πευκοδάσος με καλή άσφαλτο, για να συναντήσουμε πάλι τα νερά του Αιγαίου. Υστερα από συνολική πορεία 30 χλμ. από το Πήλι ξεδιπλώνεται η ομορφιά της παραλίας του Λιμνιώνα.

Από τον παράδεισο της Χιλιαδούς στην πανέμορφη ορεινή Σέτα
Η εποχούμενη περιπέτεια συνεχίζεται σε χωματόδρομους και έπειτα από αρκετά κουραστικά χιλιόμετρα βγαίνουμε στην άσφαλτο που έρχεται από Στενή και πηγαίνει για Λάμαρη. Αρκετά μετά η περίφημη Χιλιαδού, γυμνιστικός και αναρριχητικός παράδεισος, το απόλυτο του ελεύθερου κάμπινγκ και των μοτοσικλετιστικών συγκεντρώσεων! Πάνω ψηλά και νότια για Κύμη, ένας απίθανος σε αγριάδα ασφαλτόδρομος μας κάνει «πιλότους», αφού η θέα είναι απόλυτα αεροπορική!

Από την παραλία της Κύμης συνεχίζουμε την καταμέτρηση της Εύβοιας για Οξύλιθο και πριν από την Πλατάνα σημειώνουμε την απίθανη παραλία στο Στόμιο.

Ο δρόμος συνεχίζει από τον Αϊ-Γιώργη για Μουρτερή, για να βρεθούμε πάλι στην ανατολική πλευρά της Εύβοιας, εκεί δίπλα στο κύμα του Αιγαίου.

Μετά την Οχθωνιά, σε μια διχάλα που υπάρχει και σχετική πινακίδα, παίρνουμε τον ασφάλτινο ανηφορικό δρόμο για την Ιερά Μονή Αγίου Χαραλάμπους Λευκών.

Μπαίνοντας στην ενδοχώρα της κεντρικής Εύβοιας, στην περιοχή του Δήμου Αυλώνος και με πορεία για Αυλωνάρι, η θέα μοιράζεται σε Αιγαίο και Ευβοϊκό και τα χωριά απλώνονται μοιρασμένα στους κυματισμούς της γης, ενώ δεξιά μας ο ορίζοντας κλείνει στο Ξεροβούνι και στη Δίρφη.

Το Ωρολόγιο βρίσκεται επάνω στον κύριο οδικό άξονα για Κύμη και συνδυάζει το παλιό με το καινούργιο και σε τεχνοτροπία και σε νοοτροπία... Στη Σέτα το πράσινο πνίγει τα σπίτια και βέβαια η δροσιά εδώ είναι παντοτινή! Πλατάνια και έλατα, φυσικά υπάρχουν και οι ανάλογες ψησταριές, αλλά στη Σέτα, σ' ένα από τα πιο όμορφα σίγουρα ορεινά χωριά της Εύβοιας, αυτό που την κάνει ξεχωριστή είναι το υπαίθριο πλακόστρωτο θέατρό της.

Επιστρέφουμε Χαλκίδα, η παλιά γέφυρα, τα «θεότρελα νερά» και η εξαίσια θέα από το κάστρο της, προσυπογράφουν το ταξιδιωτικό μωσαϊκό μας...

Το παραμυθένιο φαράγγι του Δημοσάρη

Περπατήστε ανάμεσα σε πανύψηλες φτέρες, παμπάλαιες καταπράσινες πηγές και γάργαρα νερά. Μετά 6 ώρες πορεία φτάνετε στη Σκάλα με τις κλιμακωτές «πισίνες».

Υστερα από περίπου τρία τέταρτα ανάβασης φτάνουμε στον αυχένα και αφήνοντας τώρα τον κύριο όγκο της Οχης στα δεξιά μας, ακολουθούμε το ριζωμένο στη βόρεια πλευρά του βουνού μονοπάτι, που περνάει και από δύο πηγές με άφθονο νερό.

Το φυσικό γκαζόν απλώνεται κάτω και βέβαια χαμηλώνουμε, εκεί όπου στην είσοδο του φαραγγιού του Δημοσάρη υπάρχει περίπτερο με πληροφοριακές πινακίδες που αφορούν την πανίδα, τη χλωρίδα και γενικά τη γεωμορφολογία της ευρύτερης περιοχής.

Η είσοδος είναι πλακόστρωτη, μετά ακολουθεί το καλντερίμι, νερά παντού, παμπάλαιες καταπράσινες πηγές, κορμοί με κοιλότητες που μετρούν εκατονταετηρίδες ζωής, πλάκες που τις έχει λειάνει το νερό και το πέτρινο μονοπάτι αλληλοδιαδέχεται τη χωμάτινη ατραπό ή τη διάσχιση της ζούγκλας στη μορφή της πανύψηλης φτέρης.

Επειτα από περίπου 6 ώρες πορείας από το ξεκίνημά μας από το καταφύγιο και με μια ξέχωρη ποικιλομορφία σε κλίσεις, φτάνουμε στην περίφημη Σκάλα, όπου οι πλάκες πραγματικά συγκροτούν μια «κλίμακα» και οι «πισίνες» στα διάφορα επίπεδα του Δημοσάρη ποταμού που σμίλεψε η φύση, είναι ό,τι καλύτερο θα επιθυμούσε ο σύγχρονος περιηγητής.

Μετά λοιπόν και το αναπόφευκτο παιχνίδι στα παγωμένα νερά, οι Λενοσσαίοι και οι Καλλιανοί έχουν να δώσουν τα δικά τους ηθογραφικά μηνύματα.

Πληροφοριακά να συμπληρώσουμε ότι αφού διασχίσει κάποιος το φαράγγι και φθάσει στην παραλία των Καλλιανών, μπορεί να απολαύσει ένα αλμυρό μπάνιο στην άγρια ανοικτή θάλασσα του Αιγαίου... Από εδώ πρέπει να σας παραλάβει αυτοκίνητο για να σας φέρει πίσω στην Κάρυστο και σημειώστε ότι λεωφορείο από Καλλιανούς για Κάρυστο κάποτε είχε μόνο δύο φορές την εβδομάδα στις 6.00 τα ξημερώματα...

Στους δύσβατους δρόμους της Οχης
Θησαυροί που προσφέρονται για ανακάλυψη δεν βρίσκονται μόνον σε σελίδες παραμυθιών ή σε υπαρκτά ναυάγια και σπήλαια. Βρίσκονται και στα Αγραφα, τη Ροδόπη, τη Μάνη, το Καστελόριζο και τη Χάλκη...

Ομως η συνεπαγόμενη τεράστια απόσταση μερικές φορές είναι απόλυτα αρνητική για κάθε είδους διάθεση και πρόθεση. Οι κάτοικοι λοιπόν της «μισής Ελλάδας» μπορούν να εκδράμουν, για παράδειγμα, από την Αττική Χερσόνησο για τα μέρη της νότιας Εύβοιας, εκεί στην Κάρυστο. Ανεβήκαμε στους δύσβατους δρόμους της Οχης, εκεί στον πανέμορφο Καστανόλογγο, με το ορειβατικό καταφύγιο ριζωμένο στα νότια του βουνού. Μια βόλτα στα απόκρυφα του Καστανόλογγου απέφερε ικανοποιητική συγκομιδή σε καυσόξυλα, απαραίτητη και ικανή συνθήκη για τη θαλπωρή στο πέτρινο καταφύγιο.

Η νύχτα παγερή, η στίλβη των άστρων μεθυστική και βέβαια αυτό το τρεμόσβημα στον νυκτερινό ουρανό έκανε ολοένα και περισσότερο μεθυστική την ατμόσφαιρα.

Το χάραμα ζωγραφίζεται στο Κάβο-Ντόρο και την αντίπερα Ανδρο, το Αιγαίο καθρεφτίζεται στα τζάμια του καταφυγίου και με τα σακίδια γεμάτα τώρα, τα βλέμματα ψηλά προς την κορυφή της νότιας Εύβοιας, εκεί στα 1.400 μέτρα και το προϊστορικό Δρακόσπιτο...

Το αινιγματικό Δρακόσπιτο

Στην κορυφή του όρους Οχη βρίσκεται το πιο εντυπωσιακό από τα 20-30 μυστηριώδη κτίσματα της νότιας Εύβοιας, τα οποία έχουν φτιαχτεί με τεράστιους ογκόλιθους

Στην πατρίδα μας διαρκώς ανακαλύπτουμε πολιτισμικούς θησαυρούς και είναι δύσκολο χρονικά να προσδιορίσουμε την αφετηρία της προϊστορίας μας.

Δρακόσπιτα ονομάζονται μερικά ιδιόμορφα κτίσματα που βρίσκονται κυρίως στη νότια Εύβοια. Ο αριθμός αυτών, που μέχρι σήμερα έχουν ανακαλυφθεί, είναι περίπου 20 με 30 κτίσματα. Από αυτά το σπουδαιότερο και πιο εντυπωσιακό είναι αυτό που βρίσκεται στην κορυφή του όρους Οχη επάνω από την Κάρυστο, σε υψόμετρο περίπου 1.400 μέτρων.

Το σπουδαίο αυτό Δρακόσπιτο είναι κατασκευασμένο στο μικρό πλάτωμα που δημιουργείται ανάμεσα στις δύο μύτες της δίδυμης κορυφής του βουνού.

Εχει φτιαχτεί με μεγάλους ογκόλιθους που έχουν αποκοπεί από τον γύρο χώρο, έχουν πελεκηθεί και έχουν συνταιριαστεί ο ένας με τον άλλον με θαυμάσιο τρόπο και χωρίς να έχει χρησιμοποιηθεί κανενός είδους συνδετικό υλικό!

Ο πολυτάλαντος ερευνητής και συγγραφέας κ. Χρήστος Λάζος είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Μελέτης της Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας και σε ένα από τα εξαιρετικά βιβλία του με αντικείμενο τα επιτεύγματα των προγόνων μας, αναφέρει επί λέξει για το Δρακόσπιτο της Οχης:

«Η ύπαρξη του μυστηριώδους Δρακόσπιτου, Σπίτι του Δράκου, όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι, αποτελεί το απόλυτο αίνιγμα, κρατώντας καλά κρυμμένα τα μυστικά του.

Ποιος το έχτισε, πώς το έχτισε, για ποιον σκοπό; Σφηνωμένο σε κάποιο σημείο της κορυφής, αυτό το μυστηριώδες κτίσμα προκαλεί τον ερευνητή. Η πέτρα του οικοδομήματος είναι ντόπια άφθονη πέτρα, αλλά το περίεργο της κατασκευής του εντοπίζεται στην πολύ προσεγμένη δόμηση των λίθων, τη μεγάλη εκφορική στέγασή του και κυρίως στους όγκους των βράχων που χρησιμοποιήθηκαν.

Η είσοδός του είναι χαρακτηριστική τρίλιθη σχήματος Π, από μεγάλες κολόνες, αλλά το υπέρθυρο έχει διαστάσεις 4,20 μ. μήκος, 2,30 μ. πλάτος και 0,20-0,25 μ. πάχος. Αυτός ο βράχος, που υπολογίζεται πως ζυγίζει περισσότερο από 10 τόνους, πώς μετακινήθηκε;

Πώς σηκώθηκε στο ύψος των δύο μέτρων και τοποθετήθηκε; Ποια εργαλεία χρησιμοποιήθηκαν σ' έναν τόσο περιορισμένο χώρο; Τέλος, τι εξυπηρετούσε ένα ιδιαίτερα προσεγμένο κατασκευαστικά κτίσμα στο υψόμετρο των 1.400 μέτρων;

Χρονολογείται στο 1.000 π.Χ. περίπου και υποθέτουμε ότι κατασκευάστηκε από κάποιον πανάρχαιο λαό, πιθανότατα τους Λέλεγες, που γύρω στα 1.200 π.Χ. αποίκισαν τη νότια Εύβοια και συγγένευαν με τους αινιγματικούς Μινύες του Ορχομενού».

AΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΣΑΝΤΟΥΛΑΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΤΣΑΝΤΟΥΛΑ

ΠΗΓΗ: ethnos.gr